Ruiny cegielni z 1916 roku. 

   Zakład Ceramiki Budowlanej Sołtykowie został założony w 1916 roku przez Stefana Wielowiejskiego. Po wojnie cegielnię znacjonalizowano. W zakładzie produkowana była cegła kratówka, a do produkcji używano glinki z pobliskich kopalń. Początkowo proces produkcji odbywał się w starych holach, gdzie cegła była wypalana w piecach węglowych. W 1974 roku została oddana do użytku nowa hala, gdzie zainstalowano już nowoczesną linię produkcyjną i piece tunelowe opalane gazem. W 1979 roku całkowicie przeniesiono produkcję do nowej hali. W latach dziewięćdziesiątych cegielnia w Sołtykowie jako jedyna w Polsce produkowała ekologiczną cegłę klinkierową.

   W Płaczkowie istniała kiedyś również kuźnica wodna na rzece Kamiennej, nazwana w 1823 roku rządową fabryką żelaza.

   Na terenie dawnej kopalni gliny dla cegielni, w 1997 roku założony został rezerwat przyrody nieożywionej „Gagaty sołtykowskie”. Powierzchnia rezerwatu wynosi 13,33 ha, jest położony na terenie Nadleśnictwa Stąporków. Założono go w celu zachowania odsłonięć skał dolnojurajskich, zawierających ważne okazy mineralogiczne, palentologiczne a także różnorodne formy syderytu oraz rzadką odmianę węgla – gagat.

W miejscowości Sołtyków, odkryto odcisk stopy dinozaura, który nazwano Kayentapus soltykovensis. Proporcje długości palców Kayentapus są podobne jak u innych grallatorów – śladów teropodów. Natomiast szerokie rozstawienie palców upodabnia Kayentapus do anomepusów – śladów wczesnych dinozaurów ptasiomiednicznych. Tropy Kayentapus uważa się za odciski stóp dużych wczesnojurajskich centozaurów – grupy obejmującej stosunkowo prymitywnych przedstawicieli drapieżnych dinozaurów gadziomiednmicznych – teropodów. (cokolwiek to znaczy ;))