Pierwsze wzmianki w źródłach historycznych, dotyczących kościółka, pochodzą z 1447 r. (Wzmianka w wykazie Świętopietrza archidiakona opolskiego – prawdopodobnie Łącza przynależała do dekanatu Ujazdowskiego). Kościół był konsekrowany w 1490 roku. Na przełomie XVI i XVII wieku zamieniono go czasowo na zbór protestancki. Od początku XVIII w. stanowił filię kościoła parafialnego w Rachowicach. 1 lipca 1959 roku dekretem Kurii Biskupiej w Opolu utworzono parafię Bojszów, gdzie Łącza stanowi jego filię. Do 1698 r. kościół pw. św. Marcina, następnie pw. św. Jana Chrzciciela, a od roku 1929 – pw. Narodzenia NMP i św. Marcina. 

   Ostatni kształt kościoła pochodził z końca XV wieku. Zbudowany został w południowej części wsi, na wzniesieniu pośród cmentarza grzebalnego. Otoczony starymi lipami był orientowany, drewniany, konstrukcji zrębowej z nieociosanych okrąglaków. Przycieś znajduje się na ziemi. Węgły były związane na nakładkę. Wieża była późniejszej daty, konstrukcji słupowej, odnawiana w 1806 roku, 1884 i w 1964 roku. Prezbiterium było kwadratowe, prosto zamknięte, obok od północnej strony znajdowała się zakrystia. Nawa była prawie na rzucie kwadratu, szersza i wyższa od prezbiterium (wewnątrz równej wysokości). Od zachodu do nawy przystawiona była wieża, niezwiązana z korpusem. Wewnątrz prezbiterium i nawy były płaskie stropy. Na belce tęczowej był późnobarokowy krucyfiks z końca XVIII wieku. Chór muzyczny też był drewniany, odnowiony i powiększony na przełomie 1872 i 1873 roku. Wsparty był na sześciu słupach z entazą (w tym dwa przyścienne), z kapitelami z ozdobnym ząbkowaniem. Parapet był trójboczny z lekko wysuniętą częścią środkową. Na zewnątrz od północy były soboty, wsparte na słupach przy nawie, w późniejszych czasach zaszalowane i zamienione na przedsionek z wejściem na chór muzyczny. Od wschodu i południa ściany prezbiterium i nawy były oszalowane gontem. Okna były prostokątne, od południa w nowych oprawach. W prezbiterium od wschodu było małe okno opatrzone starą kratą z zadziorami. W zakrystii od wschodu było okienko prawie kwadratowe, wycięte w zrębie, ze starym zakratowaniem. Odrzwia z prezbiterium do zakrystii i do nawy od północy były zamknięte, ostrołukowe, od zachodu do nawy prostokątne. Drzwi do zakrystii miały stare okucia w kształcie liści. Dachy kościół miał dwuspadowe, strzeliste, gontowe. Szczyty były zaszalowane gontem. Od południa dach prezbiterium spływał na zakrystię, dach nawy na soboty. Na kalenicy dachu nawy znajdowała się kwadratowa wieżyczka na sygnaturkę, z przezroczami w oszalowaniu, nakryta gontowym daszkiem z krzyżem. Wieża była na rzucie prawie kwadratu, dwukondygnacyjna, oszalowana tarciami, ściany były lekko pochyłe, przycieś osłonięta fartuchem gontowym. Hełm był ośmioboczny, gontowy.