Pierwotnie skansen powstać miał na terenie Parku Kościuszki. Jego zaczątkiem były przeniesiony w 1938 roku z Syryni kościół drewniany (1510) oraz spichlerz dworski z Gołkowic (1688). Inicjatorem budowy był dr Tadeusz Dobrowolski, ówczesny wojewódzki konserwator zabytków, dyrektor Muzeum Śląskiego w Katowicach oraz zasłużony teoretyk i praktyk w dziedzinie nowoczesnego muzealnictwa polskiego.

   Do tej idei powrócono w 1952 roku, kiedy to na Walnym Zjeździe Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Katowicach zgłoszono wniosek o utworzenie skansenu na terenie Wojewódzkiego Parku Kultury i Wypoczynku w Chorzowie. W kolejnych latach zewidencjonowano na terenie ówczesnego województwa katowickiego 850 obiektów drewnianych, z których wytypowano te nadające się do przeniesienia i rekonstrukcji.

   W 1964 roku na teren Parku trafiły pierwsze obiekty: wiatrak z Grzawy (1813) i spichlerz plebański z Warszowic (poł. XVIII w.), po czym prace na kilka lat przerwano. W latach 1969–1975 ukształtowano teren, posadzono drzewa, zbudowano trzy stawy oraz ciek wodny niezbędny do uruchomienia młyna i folusza; wybudowano infrastrukturę techniczną.

   Uroczyste otwarcie skansenu miało miejsce 5 maja 1975 roku. Skansen liczył wówczas 33 obiekty. W 2002 roku skansen chorzowski umieszczono na Szlaku Architektury Drewnianej Województwa Śląskiego. Obecnie liczy 102 zabytkowe obiekty, wliczając w to obiekty małej architektury i nie jest koniec :)