Krzepice leżą na granicy Małopolski, Wielkopolski i Śląska, co stanowiło o ważności ich położenia strategicznego. W kronikach Jana z Czarnkowa i Długosza wspominany jest zamek wzniesiony za Kazimierza Wielkiego. Znajdował się wśród bagien w dolinie Liswarty. Prawdopodobnie miał dwie wieże. Przebudowany został po 1588 roku na renesansową rezydencję obronną przez starostę Mikołaja Wolskiego. Według opisu z 1636 roku zamek był nieduży, miał ogród włoski i zwierzyniec (prawdopodobnie poza terenem fortyfikacji). Posiadał mały dziedziniec wewnętrzny otoczony z trzech stron skrzydłami mieszkalnymi. Z czwartej strony dziedziniec zamykały krużganki, pełniące funkcję klatki schodowej, łączącej dwupiętrowe skrzydła mieszkalne oraz kaplicę i wysoki parter. Zamek miał cztery narożne baszty. Budowla renesansowa została zbudowana na prostokątnym rzucie gotyckiego dziedzińca. Stare mury obwodowe stały się zewnętrznymi ścianami budynków mieszkalnych. Na środku frontowej fasady znajdowała się wysoka wieża z bramą prowadząca na dziedziniec. Ziemne fortyfikacje bastionowe zostały wzniesione na planie kwadratu z czterema narożnymi bastionami w latach 1650–1670 przez starostę Jacka Michowskiego. Wjazd był usytuowany od strony północno-zachodniej.

   Dojście do zamku prowadziło po moście łączącym się z drewnianym mostem o długości 1 km przebiegającym przez całą dolinę Liswarty. W XVIII wieku starostwo krzepickie należało do rodziny Mączyńskich, zamek uległ wtedy ostatecznemu zniszczeniu. Ruiny rozebrano na materiał budowlany około 1840 roku. Z fortyfikacji bastionowych pozostały jedynie wzniesienia ziemne. Nie wiadomo dokładnie, w którym miejscu na terenie osłoniętym wałami stał zamek. Bardzo starannie rozebrany zniknął z powierzchni ziemi. Jego fundamenty oczekują na archeologów.