|
Cmentarz
Stary w Kielcach jest najstarszym istniejącym cmentarzem na terenie
miasta. Data jego powstania nie jest dokładnie znana, ale przyjmuje
się, że stało się to w okresie między 1801 a 1805 r. Teren, na
którym leży cmentarz, należał wcześniej do folwarku biskupiego
Psiarnia. Sama nekropolia została utworzona na skutek zarządzenia
ówczesnych władz austriackich, które ze względów sanitarnych
nakazywały grzebanie zmarłych poza granicami miasta. W pierwszych
latach istnienia cmentarza chowano osoby różnych wyznań:
katolickiego, ewangelickiego, prawosławnego oraz unitów. Na
cmentarzu pochowani są także żołnierze biorący udział w
wojnach napoleońskich, powstaniach: listopadowym i styczniowym, członkowie
Armii Krajowej.
W ciągu swego istnienia cmentarz był parokrotnie powiększany. W
1836 r. została założona parafia ewangelicka wtedy z terenu
cmentarza został wydzielony Cmentarz Ewangelicki. W związku z dużą
liczbą Rosjan mieszkających na terenie miasta, w 1851 rozpoczęto
prace na rzecz powstania osobnego cmentarza prawosławnego, które
zakończyły się jego utworzeniem w 1865 r.
30 października 1980 roku Cmentarz Stary został wciągnięty
decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków do rejestru zabytków.
Pod ochroną znalazł się układ przestrzenny cmentarza wraz z
wszystkimi grobami i kaplicami powstałymi przed 1939 r. oraz
drzewa. Ścisłą ochroną konserwatorską zostały objęte kwatery
parzyste o numerach 4-14. Znajduje się tu ok. 100 różnych
form nagrobków, głównie z odlewni w Białogonie, Bliżynie i
Krasnej. Na terenie całej Kielecczyzny można do dziś znaleźć żeliwne
nagrobki wykonywane w hutach i odlewniach Staropolskiego Okręgu
Przemysłowego.
Na terenie cmentarza spoczywają znane i zasłużone dla regionu
osoby. |
