W okresie baroku rozpowszechnił się typ ogrodu francuskiego zwany klasycznym, charakteryzujący się monumentalną skalą, wieloosiowością, geometryzacją i łagodnymi różnicami poziomów. Główna oś biegła od tzw. salonu z parterami kwiatowymi tuż przy ścianach pałacu, jej przedłużenie stanowił basen lub kanał z fontannami – grupami rzeźb.

   Ogród francuski był syntezą motywów z poprzednich epok, dominowały w nim osiowe efekty frontalne, w szpalerach formowano „gabinety”, labirynty, do ważniejszych akcentów należały: altany, kopce, dzikie promenady, grota, kaskady, ermitaż, zwierzyniec.

http://portalwiedzy.onet.pl/65313,,,,ogrodowa_sztuka,haslo.html