Cerkiew p.w. św. Łukasza zbudowana została w 1856 roku w stylu zachodnio-łemkowskim z wykorzystaniem fragmentów dawnej świątyni. Pierwszą parafię greckokatolicką uposażył tutaj biskup Piotr Gembicki w 1651 roku.
   Jest to obiekt drewniany o konstrukcji zrębowej, trójdzielny, jednonawowy. Blaszany dach zdobią baniaste hełmy ze ślepymi latarniami. Dach nad nawą ma kształt namiotowy, nad prezbiterium kalenicowy, wielopołaciowy, w dolnych partiach dwuspadowy. Charakterystyczną cechą cerkwi jest przedłużony babiniec i przesunięta wieża. Wewnątrz polichromia ornamentalna z 1801 roku oraz ikonostas barokowo-klasycystyczny z XIX wieku. Bogactwo cerkwi stanowi kilka XVIII wiecznych ikon, oraz siedem ikon  Deesis z apostołami z połowy XVII wieku umieszczonych na chórze, w których widoczne są wpływy bizantyjskie. Jedyną dokładnie datowaną jest ikona „Chrystus Dobry Pasterz”, wykonana w 1775 roku w stylu barokowo-ludowym. W dwóch późnobarokowych ołtarzach bocznych znajdują się XVIII-wieczne obrazy. Wolno stojąca dzwonnica – brama zbudowana na początku XX wieku, połączona z drewnianym ogrodzeniem otaczającym cerkiew.