Cerkiew p.w. św. Jakuba Młodszego Apostoła – powstała prawdopodobnie w latach 1604–1606. Parafię greckokatolicką uposażył w roku 1637 biskup J. Zadzik. Na skutek zagrożenia powodziowego, została przeniesiona w roku 1814 na obecne miejsce i częściowo przebudowana. W tym okresie powstało nowe prezbiterium, stare natomiast zamieniono na zakrystię. W 1878 r. dobudowano główną wieżę o konstrukcji słupowej. Cerkiew została odnowiona w 1965 roku.
   Jest to budynek drewniany o konstrukcji zrębowej, trójdzielny, jednonawowy. Nad nawą kopuła namiotowa łamana trzykrotnie, w prezbiterium strop z fasetą, w zakrystii sklepienie kolebkowe. Elewacja zewnętrzna i dach pokryty gontem. Całość wieńczą trzy baniaste wieżyczki z pozornymi latarniami. Wystrój cerkwi jest niezwykle bogaty. Zachowały się tutaj najbardziej cenne zabytki sztuki sakralnej w regionie. Należą do nich polichromia figuralna z 1637 roku, barokowy ołtarz główny z ikoną „Matki Bożej z Dzieciątkiem” z XVII wieku oraz ikonostas będący tłem do ołtarza. Unikatową wartość mają również pozostałe ikony umieszczone na bocznych ołtarzach, rokokowa ambona z 1700 roku, oraz dzwon z 1615 roku.