|
Niemal dokładnie w
środku 51 kilometrowej trasy zlokalizowano stację w Rudach Wielkich,
największą na całej linii. Znalazły się tam warsztaty naprawcze
taboru, tory postojowe dla wagonów i lokomotyw, punkt obrządzania
parowozów i trójkąt torowy do ich obracania. Główny budynek
dworcowy to dwupiętrowy obiekt na planie prostokąta podpiwniczony z
poddaszem. Dach wielospadowy pokryto dachówką. Piętro i poddasze
pierwotnie było wykonane z muru pruskiego. Ściany parteru były
murowane z cegieł z boniowanymi narożnikami. W pomieszczeniach tej
kondygnacji ulokowano biuro zawiadowcy stacji, nastawnię, poczekalnię
dla podróżnych, kasę obsługującą ruch osobowy i towarowy oraz
schronisko dla drużyn konduktorskich. Do południowej ściany budynku
przylegał parterowy magazyn towarowy wykonany także z muru pruskiego
kryty dachem dwuspadowym. Przy opisanych obiektach znajdował się peron
jednokrawędziowy. Równolegle do peronu, naprzeciw budynku dworcowego
usytuowano dwie obszerne hale, z których jedną przeznaczono dla
lokomotyw, drugą zaś dla wagonów.
Dzisiaj po dawnej
kolei pozostał jedynie sześciokilometrowy odcinek ze Stanicy przez
Rudy do Paproci i obiekty z układem torowym w Rudach. Główne budynki
dworcowe na stacjach w Stanicy i Paproci po zniszczeniach, których
doznały w 1945 r., nieudolnie odbudowane zatraciły swój dawny wygląd.
Na stacji w Rudach budynek dworcowy także uległ zniszczeniu, a
dzisiejszy obiekt posiada tylko oryginalne piwnice. Z hal postojowych
dla taboru pozostała jedynie lokomotywownia, ale już z nowym,
powojennym dachem. Hala wagonowni została rozebrana w 1969 roku. [źródło]
semafory świetlne i kształtowe nieczynne
|
