„Château d’ Azay-le-Rideau”

   Nazwa Azay pochodzi prawdopodobnie od łacińskiego właściciela tych ziem, Asiacusa, gdyż pierwsza forteca powstała w tym miejscu już w czasach rzymskich. Zamek wznosi się na wysepce, na rzece Indre, jest otoczony spokojną wodą i parkiem.
Wiek XII upłynął zamkowi pod znakiem Rideau d'Azay, właściciela, którego przez wzgląd na gwałtowne usposobienie zwano „dzieckiem diabła”. Henryk II Plantegenet wywłaszczył go z posiadłości, zaś Filip August zwrócił je jego synowi Hugonowi.
W XV wieku zamek rozwijał się pod kątem obowiązującej mody, z jaką zetknęli się Francuzi podczas wypraw wojennych do Włoch.
Za czasów możnowładcy Gillesa Bertholta rozpoczęto w 1518 roku rekonstrukcję grodu. Przy budowie nowej twierdzy pracowało aż 120 robotników. Jest ona postawiona na drewnianych słupach wkopanych w osuszone w tym celu tereny.
Zamek zaprojektowano w nietypowym kształcie litery L, a jego detale architektoniczne pozwalają doskonale prześledzić ewolucję stylu od gotyku po renesans. Zamek oglądany od strony zewnętrznej posiada narożne baszty, które łączy krużganek wartowniczy.
W Azay-le-Rideau odnajdujemy ślady włoskiego renesansu. Pilastry i kapitele podtrzymujące horyzontalne gzymsy, kunsztowne konstrukcje mansardowych okien z frontonami, czy spirale i obłoki w kształcie muszli. W roku 1603 dobudowano kaplice, w której umieszczono grobowce właścicieli zamku, ponad dwa wieki później dokonano kolejnej przebudowy. Markiz de Binecourt przebudował obie wieże, nadając im bardziej nowoczesny styl. Zamek słynie z kolekcji gobelinów i dużych tapiserii pochodzenia flamandzkiego. [1]

[1]  http://www.sciaga.pl/tekst/64522-65-zamki_nad_loara

„Château de Chenonceau”

   W wodzie rzeki Cher odbija się Chenonceau – jeden z najpiękniej położonych zamków w dolinie Loary. Ten piękny i oryginalny zamek wybudował w XVI wieku Thomas Bohier na miejscu ufortyfikowanego, zburzonego młyna, z którego pozostała do dzisiaj wieża des Marques z prawej strony wejścia do zamku. Budowę zamku nadzorowała na początku Katarzyna BricGonnet. Swe piętno odcisnęła także Diana de Poitiers, faworyta Henryka II, której zespół zamkowy zawdzięcza ogród geometryczny i most na rzece Cher. Po śmierci Henryka jego żona, Katarzyna Medycejska, uporządkowała zamek i zwieńczyła most galerią. Rewolucję w 1789 roku zamek przetrwał dzięki Louise Dupin, żonie poborcy podatkowego, którą darzono respektem w okolicy. Gościła tu m.in. Woltera i Monteskiusza, a Rousseau był nauczycielem jej syna. W XIX wieku zamek został odrestaurowany przez Madamme Pelouse.
Warto tu zobaczyć kaplicę zamkową, pokój Franciszka I z portretem Diany de Poitiers, zielony gabinet Katarzyny Medycejskiej oraz czarną komnatę Ludwiki Lotaryńskiej, pomalowaną tak po śmierci jej męża Henryka III. [1]

„Château de Cheverny”

   Zamek w Cheverny to najwspanialej umeblowany zamek regionu, wzniesiony między 1625 a 1634 r. Ta doskonale symetryczna budowla, klasyczne formy i przepych komnat. Można tu zobaczyć najwykwintniejsze wyposażenie minionych epok: meble, łoża z baldachimami, tkaniny dekoracyjne, obrazy, gzymsy nad kominkami, parkiety, malowane sufity. Najbogatsze wnętrze ma Chambre du Roi (Komnata Królewska), w której nie spał żaden król ponieważ nikt taki nie zatrzymał się nigdy tutaj. zachowała się do dziś w nienaruszonym stanie ze sprzętami, obrazami i bronią. Zwyczajem dawnej arystokracji wicehrabia Arnaud de Sigalas (jego rodzina włada zamkiem od czasu zbudowania) nadal zajmuje się polowaniem z psami gończymi, a ma ich 80.W Sali Trofeów jest ponad 2000 poroży jeleni, a w galerii wiszą liczne portrety rodzinne właścicieli zamku. Z historią zamku związane jest tragiczne wydarzenie, które miało tu miejsce za panowania króla Henryka IV. Oto zdradzany przez młodziutką żonę hrabia Henryk Hurault, przyłapawszy ją na gorącym uczynku, dał jej w ciągu godziny wybór rodzaju śmierci: miecz lub trucizna. Francois Chabot wybrała truciznę. [1]

„Château Chambord”

   Zamek w Chambord to największy i najwspanialszy z zamków nad Loarą. Chambord jest dziełem Franciszka I, którego herb – królewski monogram (litera F i salamandry wśród płomieni) dekoracja pojawia się ponad 700 razy. Zbudowany w latach 1519-56 Po zdobyciu Mediolanu sprowadził on do Francji włoskich artystów, a wśród nich samego Leonarda da Vinci, któremu przypisywane są wspaniałe, wielkie, spiralne schody zamkowe, możliwe nawet, że projekt wszczepienia renesansowej architektury i wystroju w dawny średniowieczny plan zamku powstał z inspiracji Leonarda da Vinci, (przez 15 lat przy budowie było zatrudnionych 1800 robotników i rzemieślników).
Położony pośród rozległych terenów łowieckich, wyróżnia się licznymi wieżami, wieżyczkami i ozdobnymi kominami. Jest w nim 440 komnat, oraz charakterystyczne tarasy, z których można było niegdyś przyglądać się polowaniom i podziwiać elementy dekoracji architektonicznej. W teatrze Chambord po raz pierwszy wystawiono sztukę Moliera "Mieszczanin szlachcicem". Od 1724 do 1733 roku właścicielem zamku był Stanisław Leszczyński (polski król wygnaniec), któremu posiadłość tę podarował jego zięć, król Francji - Ludwik XV. [1]

plan

„Château de Blois”

   Zamek w Blois był świadkiem wyjątkowo krwawych wydarzeń w dziejach Francji. Ludwik XII, król Francji, książę Orleanu i hrabia Blois, rozbudował siedzibę swoich przodków. Powstała wspaniała budowla z cegły i kamienia, przestronna i jasna, z dużymi oknami i balkonami. W kamieniu rzeźbiono inicjały i herby właścicieli: kwiaty lilii (symbolizujące króla) i cętki gronostajowe (symbol królowej Anny Bretońskiej). Złota salamandra, zdobiąca komnaty skrzydła Franciszka I, jest także jego herbem. [1]

„Château de Langeais”

   Zbudowano go w późnych latach 60. XV w. Zamek w Langeais leży w strategicznym punkcie po zachodniej stronie Tours. Jako forteca pełnił rolę blokady przed dostępem do stolicy prowincji. Z dawnego bastionu pozostały jedynie wschodnie i północne mury.
W okresie rewolucji zamek uniknął zniszczenia. W roku 1839 kupił go Christophe Baron, prawnik z Paryża. Nowy właściciel przeprowadził gruntowną odnowę. W roku 1904 Jacques Siegfried, ówczesny właściciel przekazał zamek wraz ze zbiorami Instytutowi Francuskiemu. Langeais tuż po XVII–wiecznym Chaverny, ma najciekawsze wnętrze spośród wszystkich zamków w dolinie Loary. Zachował się autentyczny układ pomieszczeń i oryginalne meble. W jednej z komnat są woskowe figury króla Karola VIII i księżnej Anny Bretońskiej, przedstawiające scene z ich ślubu który odbył się tutaj 6 grudnia 1491 r. Ślub ten doprowadził do zjednoczenia Bretanii z Francją. [1]